Αναλωσιμότητα. Η μάλλον η αποδοχή αυτής της ιδέας.
Όλα είναι αναλώσιμα.
Και δε μιλάω μόνο για το γάλα στο ψυγείο ή την κονσέρβα στο ράφι.
Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι αναλώσιμες.
Η ανθρώπινη ζωή είναι αναλώσιμη.
Η εμπιστοσύνη στους ανθρώπους είναι αναλώσιμη.
Η εξωτερική εμφάνιση είναι αναλώσιμη.
Όλα ξεφτύνουν με τον καιρό.
Η φύση ποτέ δεν είχε ως πρόθεση την αναλωσιμότητα. Η φύση στοχεύει σε πράγματα διαρκή, αέναα, αιώνια. Αποτελείται από καθολικές και μοναδικές αλήθειες. Τα μήλα από την αρχή του κόσμου μέχρι σήμερα πέφτουν προς τα κάτω. Δεν αιωρούνται. Δεν εκτινάζονται. Δεν άλλαξε τίποτα.
Ο Αριστοτέλης από την άλλη πίστευε ότι η φυσική διαδικασία είναι η ίδια για όλα τα πράγματα σ'αυτό τον κόσμο. Γέννηση-Αύξηση-Τελείωση-Παρακμή-Φθορά.
Τι ισχύει λοιπόν; Η δικιά μου άποψη είναι πιο κοντά στην αέναη διατήρηση των φυσικών πραγμάτων. Ο άνθρωπος αναλώνεται, ναι. Η ψυχή του όμως όχι. Τη στιγμή που θα αφήσει την τελευταία του ανθρώπινη πνοή, θα περάσει σε μια διαφορετική, αιθέρια και υπερούσια κατάσταση στην οποία θα αναγνωρίσει τον εαυτό του. Η σάρκα που έκρυβε όλα τα ένοχα του μυστικά, όλες τις καταπιεσμένες του αλήθειες θα έχει λιώσει, ξεφτύσει και κατακερματιστεί. Εκεί η γύμνια μας θα γίνει το μεγαλύτερο μας όπλο.
Όσο για τις ανθρώπινες-φυσικές αξίες όπως η εμπιστοσύνη και οι φιλικές και ερωτικές σχέσεις ισχύει μεν το ότι είναι αναλώσιμες, αλλά όχι επειδή έχουν μια a priori ημερομηνία λήξης. Μια ανθρώπινη σχέση πχ. βασισμένη στο σεβασμό, την ειλικρίνια και την εμπιστοσύνη, τεχνικά μιλώντας, μπορεί να διατηρηθεί για ΠΑΝΤΑ. Υπό τις κατάλληλες προυποθέσεις. Αυτό όμως που τις κάνει αναλώσιμες είναι ο ίδιος ο άνθρωπος. Στα πράγματα που πρέπει να δείξει το μεγαλείο της δημιουργίας του, εκεί που πρέπει να δείξει ότι ΟΝΤΩΣ είναι φτιαγμένος κατ'εικόνα και καθ'ομοίωσιν του Θεού, εκεί είναι που τα χαλάει όλα.
Γιατί; Δε θα μάθουμε ποτέ.
Υ.Γ: Μια ανθρώπινη σχέση που έχει ξεπεράσει το "σαρκικό" επίπεδο και έχει κατακτήσει το πνευματικό και αιώνιο δεν έχει να φοβάται τίποτα. Για μια τέτοια σχέση η αναλωσιμότητα δεν είναι παρά μια άσχημη και κακόηχη λέξη σε ένα ξεχασμένο λεξικό.
Όλα είναι αναλώσιμα.
Και δε μιλάω μόνο για το γάλα στο ψυγείο ή την κονσέρβα στο ράφι.
Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι αναλώσιμες.
Η ανθρώπινη ζωή είναι αναλώσιμη.
Η εμπιστοσύνη στους ανθρώπους είναι αναλώσιμη.
Η εξωτερική εμφάνιση είναι αναλώσιμη.
Όλα ξεφτύνουν με τον καιρό.
Η φύση ποτέ δεν είχε ως πρόθεση την αναλωσιμότητα. Η φύση στοχεύει σε πράγματα διαρκή, αέναα, αιώνια. Αποτελείται από καθολικές και μοναδικές αλήθειες. Τα μήλα από την αρχή του κόσμου μέχρι σήμερα πέφτουν προς τα κάτω. Δεν αιωρούνται. Δεν εκτινάζονται. Δεν άλλαξε τίποτα.
Ο Αριστοτέλης από την άλλη πίστευε ότι η φυσική διαδικασία είναι η ίδια για όλα τα πράγματα σ'αυτό τον κόσμο. Γέννηση-Αύξηση-Τελείωση-Παρακμή-Φθορά.
Τι ισχύει λοιπόν; Η δικιά μου άποψη είναι πιο κοντά στην αέναη διατήρηση των φυσικών πραγμάτων. Ο άνθρωπος αναλώνεται, ναι. Η ψυχή του όμως όχι. Τη στιγμή που θα αφήσει την τελευταία του ανθρώπινη πνοή, θα περάσει σε μια διαφορετική, αιθέρια και υπερούσια κατάσταση στην οποία θα αναγνωρίσει τον εαυτό του. Η σάρκα που έκρυβε όλα τα ένοχα του μυστικά, όλες τις καταπιεσμένες του αλήθειες θα έχει λιώσει, ξεφτύσει και κατακερματιστεί. Εκεί η γύμνια μας θα γίνει το μεγαλύτερο μας όπλο.
Όσο για τις ανθρώπινες-φυσικές αξίες όπως η εμπιστοσύνη και οι φιλικές και ερωτικές σχέσεις ισχύει μεν το ότι είναι αναλώσιμες, αλλά όχι επειδή έχουν μια a priori ημερομηνία λήξης. Μια ανθρώπινη σχέση πχ. βασισμένη στο σεβασμό, την ειλικρίνια και την εμπιστοσύνη, τεχνικά μιλώντας, μπορεί να διατηρηθεί για ΠΑΝΤΑ. Υπό τις κατάλληλες προυποθέσεις. Αυτό όμως που τις κάνει αναλώσιμες είναι ο ίδιος ο άνθρωπος. Στα πράγματα που πρέπει να δείξει το μεγαλείο της δημιουργίας του, εκεί που πρέπει να δείξει ότι ΟΝΤΩΣ είναι φτιαγμένος κατ'εικόνα και καθ'ομοίωσιν του Θεού, εκεί είναι που τα χαλάει όλα.
Γιατί; Δε θα μάθουμε ποτέ.
Υ.Γ: Μια ανθρώπινη σχέση που έχει ξεπεράσει το "σαρκικό" επίπεδο και έχει κατακτήσει το πνευματικό και αιώνιο δεν έχει να φοβάται τίποτα. Για μια τέτοια σχέση η αναλωσιμότητα δεν είναι παρά μια άσχημη και κακόηχη λέξη σε ένα ξεχασμένο λεξικό.
Mithrandir
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου